Johan Koster: Wandelen heeft me weer zin in het leven gegeven
Geplaatst op: november 8, 2024
COPD-patiënt Johan Koster (55) zat een paar jaar geleden vrij diep. Op zijn 41e volledig afgekeurd, en door zijn diabetes en ernstige longziekte aan de bank gekluisterd, vond hij het leven niet bepaald leuk. Hier kwam verandering in door de aanschaf van een rollator, een diabetes loopgroepje en de levenszin is helemaal terug sinds Johan deelnam aan de Longuitdaging dit jaar. Johan zelf zegt: op mijn longziekte na, ben ik topfit!
Johan Koster kampt al van jongs af aan met gezondheidsproblemen. Vroeger was er al astma, dat op volwassen leeftijd transformeerde naar een ernstig longemfyseem. Daarnaast waren er andere gezondheidsproblemen zoals diabetes, maar de longaandoening beperkte Johan toch het meest. Zoveel dat hij in 2010 volledig afgekeurd werd en thuis kwam te zitten. Een groot zwart gat, zo beschrijft Johan die periode. Van altijd workaholic zijn en meedoen in de maatschappij, was hij hele dagen kortademig en benauwd en kwam de bank niet meer af.
‘Ik had geen zin meer om zo verder te leven,’ geeft Johan toe. ‘Ik droeg niet-reanimeren armbandjes voor het geval dat.’ Verandering kwam toen hij zo’n 3 jaar geleden een longrevalidatietraject doorliep bij Dekkerswald. Hier adviseerden de zorgverleners hem met een rollator te gaan lopen. ‘Ben je gek’, was zijn initiële reactie. ‘Ik was pas 52 jaar, in mijn hoofd veel te jong om met een rollator te gaan lopen. Maar dat ding heeft mijn leven echt veranderd. Na er twee keer mee gelopen te hebben schafte ik gelijk mijn eigen rollator aan. De rollator geeft me ondersteuning en ik kan erop uitrusten. Hierdoor kon ik wél voor het eerst stukjes lopen.’
Met de rollator ging Johan op pad, een uurtje ‘s ochtends en een uurtje ’s avonds. Het wandelen nam pas echt een vlucht toen hij via de fysiotherapeut in contact kwam met een diabetes loopgroep. Er vormde zich een apart ‘rollatorloopgroepje’. Johan: ‘Al snel breidde ik mijn loopafstand uit van 500 meter naar 3,5 kilometer!’
Niet veel later zag Johan op internet dat er in Westervoort een Longuitdaging georganiseerd zou worden. Ook een vriendin in de buurt had gezien dat er een informatiebijeenkomst werd gepland en zij besloten te gaan. Johan: ‘ik had veel behoefte om andere longpatiënten zoals ik te leren kennen. En ik leerde tijdens de informatiebijeenkomst dat er ook een fysiotherapeut mee zou lopen en een longarts en andere zorgprofessionals. Dat was voor mij belangrijk, zeker omdat ik ongeveer een half jaar geleden ook gestart ben met 24-uurs zuurstoftherapie. Zuurstof heeft me als het ware een tweede leven gegeven.’
Johan merkt dat hij enorme voortgang heeft geboekt tijdens de Longuitdaging. ‘De eerste keer liepen we rondjes over de atletiekbaan, dat was ik niet gewend en vond ik best zwaar. Ik kon ook helemaal niet met de anderen praten tijdens het lopen, dat kostte me teveel kracht. Inmiddels spreek ik hele volzinnen, en dat tijdens het wandelen zelfs! De kinderen zeggen dat ik er zoveel beter uitzie sinds ik dagelijks beweeg, ik ben de afgelopen 2 jaar wel 12 kg afgevallen en heb helemaal geen diabetesmedicatie en cholesterolverlagers meer nodig. Ik heb van het wandelen echt een hobby kunnen maken dankzij de Longuitdaging. De beweging, de sociale contacten met lotgenoten én dat we voorafgaand aan elke wandeling een halfuurtje informatie kregen van de zorgprofessionals is zo ontzettend fijn.’
De Longuitdaging, 1 keer per week een uurtje wandelen met lotgenoten met een longziekte – onder begeleiding van zorgprofessionals – is met recht een educatief beweegprogramma te noemen. Voorafgaand aan elke wandeling worden informatie en tips gedeeld door de professionals en de deelnemers. Johan: ‘ik heb daar veel geleerd. Zo kwam ik er daar achter dat mijn longaanval actieplan behoorlijk was verwaterd, die heb ik toen ik weer netjes gemaakt. Ook de tips van lotgenoten en hun ervaringen om met benauwdheid om te gaan zijn zo ontzettend van waarde geweest voor mij.’
Johan kan zich niet meer voorstellen dat beweging geen onderdeel meer van zijn leven zou zijn. ‘Ik wil voor geen goud terug naar mijn ouwe leven, met hele dagen op de bank zitten en ongelukkig zijn. Ik heb zelfs de niet-reanimeren armbandjes afgedaan. De rollator en de zuurstof hebben me een tweede leven gegeven en het wandelen heeft me weer zin in het leven gegeven. Ik vind het heel erg dat de Longuitdaging nu afgelopen is, hopelijk kunnen we als groep door met een nieuw traject.’
Tekst: Judith Cohen, medisch journalist; fotograaf: Marion Foppele
